Hayatında yaptığın küçük bir hatanın, zincirleme bir biçimde bütün hayatını, ondan sonraki bütün kararlarını olumsuz etkileyeceğini çok iyi bildiğimden düşünüyorum durmadan. Ne kadar yanlış yapmak istemezsem doğrudan o kadar uzaklaşıyorum. Telafisi olmayan hatalardan korkuyorum çünkü. Onların açtığı yaralarla baş edemiyorum. Düşünüyorum, düşünüyorum, düşünüyorum... Sonu gelmiyor. Düşündükçe yeni yollar açılıyor, her yeni yolla hata payım biraz daha artıyor. Işıklı tabelalar yok o yolların başında. Çıkmaz sokaklardan korkuyorum.
Kendimden nefret edemem. Etmek istemiyorum. Kendim için doğru kararlar vermek zorundayım. Kendimden nefret ettikçe, yaptıklarımdan pişman oldukça ruhumun bedenimle anlaşması zorlaşıyor çünkü.
Yeni yollar istemiyorum ben, doğru yol için tabela istiyorum. Yeni yollar istemiyorum. Sadece doğru yolu istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder