Söyleyemediğimiz kelimeleri yutuyorduk. İçimizdeki binlerce kelimeden cümleler meydana geliyordu. Söyleyemediğimiz cümleler, boğazımızda yumru meydana getiriyordu. Yutkunuyorduk, gitmiyordu. Sonra o yumrular ciğerlerimize iniyordu. Söyleyemediğimiz her cümle nefes darlığına sebep oluyordu. Nefes alamıyorduk. Alacağımız her nefes, ayrı bir cümleye takılıyordu. Ya nefesimizi tutacaktık ya da bağıra bağıra tüm cümleleri kusacaktık. Nefesimizi tutmayı tercih ettik.