İnsanlar geliyor, insanlar geçiyor. Bazıları içinden geçip gidiyor; ama geçiyor. Zaman da geçiyor. Bazen zamanla geçiyor bazen sadece zaman geçiyor ama her şey geçiyor. İyi olan her şey geçiyor; kötü olan her şeyin geçtiği gibi. Kötü olan şeyler geçip gidiyor, dönerken suret değiştirip geçiyor. Sonra onlar da geçiyor, tekrar yenileri... Kısır döngü devam ediyor. Minik çemberinin içerisinde delice koşup duran, her seferinde aynı yerden geçip bir türlü sona varamayan hamster gibi dolaşıp duruyoruz hayatın içinde. Hep aynı yerden geçiyor olabilirdik ama bu geçip gitmediğimiz anlamına gelmiyordu asla.
Günler geçiyor, haftalar geçiyor, aylar, yıllar geçiyor. Peşine sürüklüyor çarpa çarpa götürüyor. Yara izleri bırakıyor; ama geçiyor. Her yara izi sayfalar dolusu dersler ifade ediyor. Tekrar tekrar kanatılmış, kabuğu koparılmış yara izleri alınmamış dersler ifade ediyor.
Aklından aynı anda binlerce düşünce geçiyor. Geçip gitmiyor. Dolandıkça dolanıyor.
Domino taşları misali devrilip devrilip duruyoruz. Tek bir taş oynayınca bütün denge sarsılıyor, koca kule yıkılıyor. Devrile devrile yok oluyoruz. Tekrar kalkıyoruz. Kalkacağız, zaman geçiyor.
Hayatının fotoğrafından insanlar geçiyor. Kimisi asıl model, kimisi arkadan geçip gidiyor. Herkes gidiyor. Herkes geçip gidiyor. Düşüyorsun, insanlar geliyor, kalkıyorsun, insanlar gidiyor.
İnsanlar geçiyor, geçerken uğruyor.
Zaman geçiyor. Acele et.
Bak bu yazıyı yazarken dinlediğim şarkı geçti gitti kaç kez. Bu şarkı hala geçiyor.
Bu yazı geçip gidiyor.
Koca ömür geçip gidiyor.
Üzülmeye vakit yok, her şey geçiyor.
14 yaşın geçti, 15 geçti, 16 geçip gitti, 17 bitti, 18 yaşın geçip gidiyor.
Acele et. Zaman geçiyor.
Her şey geçiyor.