Hata yaptım. Çok büyük bir hata. Kaç yıl yaşayacağımı bilmediğim ömrümden yıllarımı çalan bir hata. Mutluluk için attığım adım, mutsuzluğa çıktı. Çok mutsuzum. Ağlasam geçecek ama ağlamayı bile adam gibi beceremediğim bir durumdayım. Göğsümdeki kaya gözyaşlarımı kayıp gidecek belki ama gözyaşlarım içime akıyor.

Gitsem gidemem, kalsam kalamam. Bütün yıl uğruna çalışıp başardığım şeyi şimdi yapamıyorum diye bırakamam. İnsanların daha fazla hakkımda konuşmasını kaldıramam. Yapamıyorum. Yeni bir dil, yeni bir şehir, yeni alışkanlıklar, yeni bir çevre... Büyümeye hazır değilim. İçim çıkarcasına yapmak istesem de yapamıyorum, yapamam. Kendimi biliyorum.

Bu sefer çok mutsuzum. Damarlarım yırtılırcasına, içim kanarcasına mutsuzum. Ne anlatabiliyorum ne de anlayabiliyorum.

Yapmam gerekenleri yapamamın mutsuzluğu, yapamadım diyecek olmanın mutsuzluğu. 

Bu kez uyumadan önce n'olur uyanmayayım diyecek kadar mutsuzum.

Hiçbir şey yapmayan, yapamayan bir insan uyanmamalı uykusundan.

Bu sefer çok mutsuzum. Bu sefer çok güçsüz, çok savunmasızım.
Bu sefer çok mutsuzum.