3 Eylül 2011 Cumartesi

http://fizy.com/#s/15go0y
Hayat, kendisinden öğrendiklerimi unutmayayım diye her fırsatta yeni sınavlar yaparak tazeletiyor öğrendiklerimi. Mesafelerimi her aştığımda sinyaller veriyor. Fazla yaklaştığımda renk değiştiriyor. Mesafelerimi korumam gerektiğini hatırlatıyor. Arayı açmak çok zor oluyor.Gözlerimi dolduran repliklerimi, gözlerimi dolduran replikleri, beynimin unutmayan, yankı yapan bir köşesine kaydediyor. Gerektiğinde çıkarıveriyor oradan. Yaralarımın kabuklarını kaldırıyor, tekrar tekrar kaynatıyor. Kabuk bağlanmasına izin vermiyor. Güvenin anlamlarından bahsediyor. Tekrar tekrar hatırlatıyor Güven’in güzel bir erkek ismi olduğunu ama asla bir duygu olmadığını. Gerçek olmadığını. Aynı hataları tekrarladığımda suratıma tokatını indiriyor tüm sadistliğiyle mazoşitliğe sebep oluyor. Kendimden nefret ettiriyor. Her başımı okşadığında saçlarım ellerinde kalıyor. İyiliğinin ardından kötülüğünü getirmeyi ihmal etmiyor. Benim dışımdakilere pembe gözlükleri uzatırken beni çıplak gözle bırakıyor. Hem kendimi suçlattırıyor, hem de beni suçlu bulmalarını sağlıyor. Aynı evde farklı pencerelerden farklı manzaralara baktırıyor. Bakanlar farkını kendi gözlerinde sansın diye. Hayat iyiyle kötüyü ayırt edilemeyecek bir çizgi halinde sunuyor bana. Ayırma yeteneğini yine bana bırakıyor. Vermeden almak istiyor. Verince 2 mislini alıyor.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder