Bazen kendimi kandırmaya çalışıyorum. Hastaysam ya da kendimi kötü hissediyorsam “İyiyim ben, hiçbir sorun yok.” diyorum ama olmuyor hastalıktan kırılıyorum ya da gözlerim kararıveriyor. Mutsuzsam gülümsüyorum, hatta becerebilirsem kahkaha atıyorum “Her şey yolunda.” diyorum ama olmuyor her 5 saniyelik sessizlikte durup düşünüyorum. Ben beni bildikten sonra kandıramıyorum kendimi çok fazla.
Alışkanlıklarımı özlüyorum. Şimdiden. Çok basit detayların bile önemini fark ediyorum. Özlüyorum. Bardağımı koyduğum sehpayı bile özlüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder