Çene kaslarıma bile karışılan bir dünyada yaşıyorum : “Neden konuşmuyorsun?” Konuşmuyorum çünkü yapamıyorum Konuşmuyorum çünkü sıkılıyorum. Konuşmuyorum çünkü bazen hiç mecalim yok. Konuşmuyorum çünkü sizin gibi olamıyorum. Konuşmuyorum çünkü bazen bulunduğum ortamlar yüzeysellikten ölüyor. Ben bazen olamıyorum. Bazen içten ölüyorum. Bazen hiç oluyorum. Bazen bu şarkı oluyorum. Bazen hayalet oluyorum ben. Bazen kaçan, bazen kaçılan oluyorum ben. Konuşmuyorum çünkü yolunda gitmeyen bir şeyler var. Konuşmuyorum çünkü zaten sizin için bir önemi yok. Bazen de kendimle konuşuyorum. Kendi kendimi susturmak istiyorum. Çünkü konuşunca ben, beni çok kırıyorum. Bazen hiç oluyorum. Mutluluğu çok yanlış yerlerde arıyorum. Bulamıyorum. Aradığım mutluluğa şu anda ulaşılamıyor. Ulaşılmayacak. Bazı şeyler hiç olmayacak. Bazı şeyler hiç iyi olmayacak. 

İstediğimiz hayat asla bizim olmayacak.