Hep daha fazlasını isterken elimizdekini de kaybediyoruz. Daha mutlu olayım diyip elimizdeki 3 gram mutluluktan da oluyoruz, beni daha çok sevsinler dedikçe nefret edilen biri oluyoruz, daha zengin olayım dedikçe beş parasız kalıyoruz, daha iyi bir hayatım olsun dedikçe zaten çekilmez olan hayatımızı daha da dayanılmaz hale getirip bırakıyoruz. Sanki elimizdekiler biz daha fazlasını istedikçe gücenip toplanıp gidiyorlarmış gibi.
Elimizde kıymetini bilemediklerimizi, ellerimiz boş kalınca arar hale geliyoruz. Giden gidiyor ama. Gelse de eski suretinde gelmiyor.
Gelenler hep gidenleri aratıyor. Elindeki 3 kuruşluk şeyleri arar hale geliyorsun. Derdin bile eskisi güzel.
Kim bilir şimdi kıymetini bilemediklerimiz yerine gelecekte neler gelecek.
Ha bu arada sakın daha kötü ne olabilir deme. Sakın yapma.
Lütfen.